داستان پداگوژیکی اثر ماکارنکو، نویسنده ی روس است که مورد ستایش ماکسیم گورکی قرار گرفته است. در سال 1918 در روسیه مرکزی ایجاد شد که کودکان بی سرپرست و بزهکار را در آن جمع می کردند (به نوعی کانون اصلاح و تربیت). ماکارنکو مربی و معلم این مرکز بود که از آن با نام کلونی یاد می کند و بعدها به نام ماکسیم گورکی نامگذاری شد. کاکارنکو داستان 10 سال این مرکز را نقل می کند و از روشهای آموزش و تربیت و اتفاقات آنجا و آنچه بر خودش گذشته برایمان می گوید. ماکارنکو در این مدت بارها تا اوج نا امیدی پیش رفته و حتی به فکر خودکشی می رسد. روشهای آموزشی و پرورشی او بسیار قابل توجه است و برای کسانی که چنین دقدقه ای دارند بسیار مفید است.